Nick Curran inspecteert het moordwapen.
Nu volgen pas de eerste dialogen tussen de agenten. Korte zinnen waarin veel exposé wordt gegeven over slachtoffer en de relatie tussen de agenten onderling. Gus is de lollige van de twee, Nick is de macho, voor wie 'failure' geen optie is. Vanaf dit moment is duidelijk waar deze film naar toe gaat, Nick gaat deze moord oplossen! Dit gaat echter niet vanzelf, er worden de nodige obstakels opgeworpen, het mag natuurlijk niet al te makkelijk gaan, want dan is er geen drama!. De eerste is op de plaats delict waar ook nog de chef van Nick en een 'observator' aanwezig te zijn. Later wordt duidelijk waarom dit is. Nick heeft namelijk ook een belast verleden wat tegen hem gebruikt gaat worden.
Als we nu kijken naar de eerste drie minuten van 'ons' script dan zien we een wereld van verschil, er is nog weinig duidelijk en het kan nog alle kanten uitgaan. Als we naar deel 2 kijken dan is er weinig meer duidelijk en kan het nog steeds alle kanten uit. Er zijn verschillende sluimerende conflicten, we weten nog niet wie de hoofdpersonen zijn en er zijn nu al ruim 6 minuten film opgerookt! Paul zegt in zijn toelichting dat we ervoor moeten waken om de tijd niet stil te zetten. Ineke en nadja staan bij de deur te praten, er volgt een andere scène en hierna staan ze nog steeds op de stoep. Dit is hetgeen vooral in Amerikaanse soaps gebeurt. Het verschil tussen soap en film is dat bij een soap de karakters onveranderbaar zijn, bij gtst blijft Ludo altijd de slechterik en Jeanine blijft altijd het domme schaap dat hem altijd weer een nieuwe kans geeft. Als deze karakters zouden veranderen dan zou de soap afgelopen zijn en dat moet niet! Soap is dus stilstand en film is vooruitgang.
Naar mijn idee is deel 1 teveel een soapscript waar geen gang inzit! Als je niet goed begint dan word het wel heel moeilijk om vooruit te gaan. Het is absoluut een uitdaging om het toch te proberen.
Wijnz
Geen opmerkingen:
Een reactie posten