Hollands hoop 2 en 3

De veel belovende en gehypte dramaserie is inmiddels weer 2 afleveringen verder en blijkt wat ik reeds vreesde; het handelen van hoofdrol Fokke wordt door niets anders gedreven dan door het verlangen van de scenarist dat deze brave man het slechte pad op moet! 

H.H heeft  immers geen leading motif zoals Breaking Bad; man wordt ziek en gaat ter bekostiging van zijn verpleging en om zijn familie te helpen, gebruik makende van zijn expertise; scheikunde, crystal meth maken, daarna loopt alles uit de hand. 

Net als in het echt is in een ordentelijk drama alles wat gebeurt ergens op gebaseerd, het verloopt eigenlijk volgens strikte patronen. Zo niet dan rest er de grote chaos. Omdat er van mislukkingen altijd veel te leren is wil ik hier graag nog even verder op in gaan.

H.H. toont heel duidelijk het verschil tussen feitelijke- en dramatische logica.  Na ontdekking van een wietveld op je eigen terrein gaan de meeste mensen onmiddellijk naar de politie. In H.H. worden Fokke en Pepijn als motten door de helverlichte boerderij aangetrokken. Als dan de oude bakelieten telefoon met hangslot (Machteld) gaat dan is er geen houden meer aan en stormen Pepijn en daardoor ook Fokke de woning in. Dat blijkt in meerdere opzichten de verkeerde beslissing!

Overigens wordt hier goed gebruik gemaakt van de subplot; de besluiteloze Machteld die op zoek is naar liefde en erkenning, "Fokke ik sta op het punt om iets doms te doen en hoopte dat jij me daar van af kon brengen" om de plot vooruit te zeulen. Op zich is deze gang van zaken nog te pruimen, maar het gaat pas echt schuren als Fokke de volgende kans zich van het Joegoslavische tuig te ontdoen laat lopen.

Deel 2 gaat eigenlijk helemaal over de clash met de Joego's. Als Fokke zich dan schikt dan is iedereen zo blij dat ze het op een zuipen zetten. Fokke kan dan rustig zijn geweer laden en had daarmee Pepijn kunnen bevrijden om zich daarna bij de politie te melden. Dit zou feitelijk en ook dramatisch, een plausibele afwerking zijn. Nee, Fokke gaat 'at gunpoint' met opperboef Sacha onderhandelen om de drugsproductie op zijn manier te gaan doen!!!!????

Erg onlogisch, ook omdat Fokke kort daarvoor nog tegen jeugdvriend Matthias, die ook betrokken is, heeft besproken dat hij absoluut niets met drugs te maken wil hebben. Deze verandering wordt nergens door gemotiveerd.

Aan het einde van deel 2 vertrekken de Joego's, Fokke laat vervolgens weer een kans lopen om met de twee overblijvende criminelen af te rekenen.

Aan het einde van deel 3 komt er eindelijk een motief voor Fokke, dit gaat ook weer via het lijntje Machteld die 'zonder het te weten' bijna aan haar gerief wordt geholpen door één van de Joego's. Dit triggert Fokke om zich nu eens mannelijk te gaan gedragen. Met Matthias bespreekt hij dit. Hij kan zich niet voorstellen dat zijn vader; een rechtlijnige man van law and order, denk aan het slotje op de telefoon! Is overgestapt naar het milieu. "Tja mensen veranderen" zegt Matthias "kijk nu naar jezelf hoe je was toen je hier kwam en nu!"

In feite loopt het verhaal nu pas, maar dat is dermate laat dat het ten koste gaat van de geloofwaardigheid. De vergelijking met B.B kunnen we loslaten en als komisch bedoeld drama werkt het ook vanwege de karikaturale typen niet. Het enige wat het verhaal voortsleept zijn de subplots; Machteld en psychopaat Dimitri. Dat is een andere manier om te zeggen: kijk toch vooral niet naar deel vier, het is allemaal meer van hetzelfde; onrealistisch, ongeloofwaardig en voorspelbaar.

 

Hollands hoop

Walter White in de polder. Een eerzame burger gaat door de omstandigheden gekweld het slechte pad op. Hollands Hoop geschreven door Franky Ribbens, gisteren gestart op nederland 2, lijkt wel heel erg op Breaking bad. Het eerste beeld is een bewegend shot door een grasveld waarbij een op zijn buik liggende man zichtbaar wordt. Kennelijk heeft hier iets plaatsgevonden wat in het vervolg getoond gaat worden. De asynchrone vertelwijze a la breaking bad? nee het betreft de einsequentie van het eerste deel waarin hoofdpersoon fokke een hectare wiet vindt in zijn maisveld. 

Hierna volgt hoe het allemaal zo gekomen is. Maar bekijk hier dan eens het begin van Breaking bad https://www.youtube.com/watch?v=Gz0ExmgMGIk

De broek die in slowmotion door het luchtruim zweeft, een man in onderbroek, met gasmasker op, achter het stuur van een motorhome rijdend als of de duivel hem op zijn hielen zit. dat maakt nieuwsgierig! Dat is andere kaas! Hollands hoop toont de hoofdpersoon in een toenemende hoeveelheid ellende; op zijn werk wil het niet erg vlotten, hij neemt ontslag, zijn huwelijk is volkomen doodgebloed, zijn vrouw gaat vreemd met de yogaleraar, zijn zoon laat het huis gedeeltelijk afbranden en zijn vader komt te overlijden. Het is gedacht om de transitie naar crimineel te duiden, maar het is allemaal too much! Franky ribbens heeft er wat humor in willen stoppen, maar door deze overdaad wordt het wat karikaturaal. Alleen het verscheiden van zijn vader, met wie hij een slechte relatie had was op zich al een reden geweest om het roer om te gooien, te verhuizen naar de groningse binnenlanden met daarbij alle mogelijke gevolgen van dien. Nee Franky wil tempo maken dus het gaat meteen van dik hout. Hoofdrolspeler Marcel Hensema, die de wat softe forensisch psychiater neerzet, lijkt zich in het begin nogal te moeten inhouden. Hij speelt een psychiater a la Finkensieper, maar dan één die zijn broek aanhoudt. Broeierig, ongeduldig in de startblokken om los te kunnen gaan met een dubbelloops jachtgeweer. De metamorfose van slappe burgerman naar geharde crimineel gaat wat ongecontroleerd alsof Marcel het beeld van Walter White al op het netvlies heeft.

Scenariste/actrice Kim van Kooten is gelukkig weer gaan acteren!

Het valt natuurlijk niet mee om in die 50 minuten pilot de karakters goed neer te zetten en het probleem te introduceren. Walter white zit na die 50 minuten met drugsdealer crazy eight in zijn kelder en vraagt zich af hoe het zo ver heeft kunnen komen. Het point of no return ligt dan achter ons.

Fokke wordt aan het einde van de eerste aflevering geconfronteerd met een hectare wiet in zijn maisveld. Er staat hem echter niets in de weg om de politie te contacteren, hij kan immers aannemelijk maken dat hij hier niets van doen heeft. Ik vermoed dat hij hier niet voor kiest, want dan zou het verhaal ineens over zijn. Dat is dus slecht omdat er meerdere mogelijkheden zijn. Voor 'the sake of drama' zal Fokke de nieuwe King pin van Groningen worden, maar het is wat ongeloofwaardig natuurlijk. 

Overigens; als ze die hectare wiet echt geoogst hebben dan zit het met de financiering van dit drama wel snor. Misschien een idee voor de noodlijdende filmtak?

Bar gezellig.

De beste sitcom van de jaren 80 is ongetwijfeld Cheers. Het speelt in een Amerikaans 'sport' cafe in Boston waar Ted Danson de uitbater Sam Malone is. Het vaste publiek; vertegenwoordiger Norm, postbode Cliff, psychiater Frazier, serveersters; Diane, Carla, barman Woody Harrelson en coach, de wat verwarde ex coach van Sam. Aan al deze typen zit een steekje los, ze gedragen zich natuurlijk volgens de vaste door sitcom gedicteerde stramienen. Elke keer als Norm binnenkomt roept iedereen NORM!!!!! Waarbij men steevast vraagt hoe het met hem gaat en waarna altijd een grappige oneliner volgt.
https://www.youtube.com/watch?v=4L_vWpTAra8

De kracht van de serie is de uitzondering die de regel bevestigt zie bovenstaande fragment. Met andere woorden; af en toe moet je de regels loslaten om enige verdieping aan te brengen.

de cast van Bar gezellig

Sbs 6 heeft ook gemeend om de regels te moeten loslaten. Bar gezellig is geen exacte kopie van Cheers maar een remake waarbij goed is gekeken naar de Amerikaanse scripts. Op zich hulde voor Sbs dat zij het aandurven om hiervan een remake te maken, maar waarom dan niet de serie Cheers genoemd i.p.v. het duffe 'Bar gezellig'? 

Waar men naar mijn idee vooral miskleunt is het feit dat het overwegend niet leuk is. Mijn eerste associatie was; het theater van de lach van John Lanting is weer in het leven geroepen. Kijk naar het staaltje overacting tussen serveersters Helene en Cindy. Postbode Niek heeft vergeleken met postbode Cliff een grotere rol maar dit levert niet veel leuks. De badr Hari achtige collega idem. De biecht van Helenes vriend bij Barry en de scène tussen Barry en Helene daarna is wel grappig en zeer duidelijk Cheers geïnspireerd.  We zien waar de oorspronkelijke lijn wordt losgelaten dat het daar schuurt. Hoe dat komt? de teksten zijn gewoon niet leuk genoeg. We willen meer Lou en minder Niek, Cindy moet nog scherper en Helene iets meer ingehouden. Bastiaan Ragas meent dat hij in tegenstelling tot Ted Danson dansjes doet, dan moet hij maar eens goed kijken hoe Ted Danson zich beweegt dat is één voortdurende paringsdans. De cast kan nog veel leren van het Amerikaanse voorbeeld. De tekstschrijvers ook! 

Sint

Nu we richting sinterklaas hobbelen en met een VN onderzoek gaande, vanwege het vermeende discriminatoire karakter van het volksfeest, lijkt mij een recensie van de laatste Dick Maas film wel passend.

In de visie van de succesvolle filmer; Flodder, de lift en Amsterdamned, is de kindervriend , niet verrassend overigens, een onprettige man. Het verhaal begint  op 5 december 1492 met een wat rafelig uitziende slechtheiligman die tezamen met een stelletje spaans tuig een dorpje komt onderdrukken. De bewoners pikken dit niet, komen in opstand en vermoorden Sint Niklas door hem en zijn schip af te fikken.

Zie de maan schijnt door de bomen, makkers staakt u wild geraas, het heerlijk avondje is gekomen...

De sint pikt dit natuurlijk niet en zal een nieuwe traditie in gang zetten; als het 5 december volle maan is  dan komt hij als zombie terug om dood en verderf zaaien. Prettig detail is wel dat hij hierbij geen onderscheid maakt tussen de voor- en tegenstanders van het volksfeest.

Ik hou van de niet zo subtiele humor van Dick Maas, voor mij had het ook nog wel een beetje rafeliger gemogen. Plezierig is ook dat de filmer recht op zijn doel afgaat. Lezen we een rapport van de getraumatiseerde politieman Goert waarin staat dat vooral plaatsen waar veel kinderen komen in de gaten gehouden worden, gaan we daarna meteen over naar de sequentie kinderafdeling ziekenhuis.

Deze kindertjes slapen niet zacht vannacht!

Erg grappig zijn ook de ondertitels die in de versie die ik bekijk zijn bijgevoegd en die de bijkomende geluiden moeten duiden. Sint is een film zonder enige pretentie en zo moet je hem ook zien. Het acteren is zeer matig. Enige ontwikkeling van de karakters is er niet en het scenario is ronduit slecht. Visueel valt er echter volop te genieten, vooral de achtervolging van de sint die over de daken galoppeert is zeer fraai gedaan. De combinatie humor en horror is een moeilijke. Het verhaal is eerder amusant dan eng. De horror momenten komen ook precies op het moment dat je het verwacht. De dialogen zijn slecht, maar toch is het een erg leuke film, misschien wel omdat hier absoluut niet geprobeerd is om een politiek correcte zwarte piet neer te zetten.

Wat te denken van deze pieten? Benieuwd welke minderheid hier aanstoot aan neemt?

Revolution

In de Amerikaanse televisieserie Revolution is de mensheid getroffen door een permanente stroomstoring. Het verhaal begint 15 jaar daarna. Van het ene op het andere moment gaan wereldwijd de lichten uit en weigert alles waar een stekker aan zit elke dienst. Een big black out dus! Auto's blijven staan, vliegtuigen vallen uit de lucht, het internet gaat plat en anarchie slaat toe.
Op zich een interessante materie natuurlijk, hoe zal het leven verdergaan? Geen televisie, geen reclame, geen regering, geen belasting, geen flitsers, geen boekhouding, geen makelaars, geen verzekeringsmannetjes, geen graaiende bankiers, geen vervuiling, geen overconsumptie, het heeft zeker goede kanten. De makers van Revolution hebben echter meer oog voor de negatieve kanten van een wereld zonder stroom. De Amerikaanse samenleving is weer vervallen tot een wild west toestand waar milities de burgers onderdrukken en waar ze elkaar met zwaarden, musketten en pijl en boog te lijf gaan. Hoe kan dat in een land waar bijna iedereen 1 of meerdere vuurwapens bezit en voldoende explosieven om de wereld meerdere keren te vernietigen, men weer toevlucht neemt tot middeleeuws wapentuig? Je zou verwachten dat de overlevenden van de black out zich op een schoon agrarisch bestaan zouden storten, de ophitsende werking van de media is immers verdwenen en daarmee ook de informatiestroom die het mogelijk maakt om boze dingen tegen andere groepen te ondernemen. Maar nee er zijn diverse goed georganiseerde 'landen' die oorlog met elkaar voeren. Alle psychopaten, halsafsnijders en ander tuig krijgen ruim baan in Revolution. De hoofdpersonen zijn een familie waarvan de vader al meteen vermoord wordt door Tom Neville gespeeld door Giacarlo Esposito die in Breaking Bad ook al zo goed een schurk neerzette. De zoon, zo'n vervelend Justin Bieberachtig mannetje, wordt ontvoerd maar wordt gelukkig redelijk snel weer vermoord. Hiervoor heeft dochter
Charlie de hulp ingeroepen van haar oom Miles die een zeer verdienstelijk zwaardvechter is met in zijn spoor een massa lijken. De hoofdpersonen knokken zich een weg naar 'the tower' een ondergronds complex van waaruit het ministerie van defensie destijds m.b.v. de ouders van Charlie de stroom uitschakelden. De bedoeling is om de stroom weer aan te zetten. Het valt niet mee, want men heeft destijds een soort mechanisch virus uitgevonden dat alle vormen van elektriciteit vernietigd, alle vormen? Ja! Dus ook de elektriciteit  die samenhangt met hersenactiviteit? Oh, foutje! daaraan hebben de makers even niet gedacht. Het zou zeer ongunstig zijn om in een dergelijke elektriciteitsloze atmosfeer te moeten leven, onmogelijk ook!

Dus:

Giancarlo Esposito is de reden om deze serie te gaan kijken.

Maar Charlie/Tracy Spiridakos is natuurlijk ook niet verkeerd!

Steekspel in samenwerking met Paul Verhoeven

Knippen en scheren!

Had hem al een tijdje liggen, maar was er nog niet aan toegekomen. Belofte maakt echter schuld, dus ruim een jaar na dato de recensie. Moet kunnen!
Het script van dit unieke project werd samengesteld uit de inzendingen van honderden aspirant screenwriters. De grote meester Paul Verhoeven himself deed vervolgens de editing en fine tuning. Mocht er in het navolgende iets mis gaan dan komt dit dus geheel voor rekening van de maestro zelve.

Steekspel duurt 54 minuten dat is ruim twee keer zo lang als de 8 x 3 minuten die de productie aanvankelijk zal gaan duren. Kim van Kooten die het eerste scriptdeel schrijft houdt zich hier keurig aan. Dat is overigens ook het enige wat zij keurig doet, want hetgeen zij schrijft is gore soap! Het begint allemaal aan de ontbijttafel van de jarige Remco, spanningen alom tussen de gezinsleden. Niemand weet echter waarom en na 54 minuten weten we het nog steeds niet! Het feest barst los Nadja meldt zich hoogzwanger, zal wel weer van Remco zijn? Moeder Ineke heeft haar bedenkingen. Dochter Lieke is katsbezopen, krijgt bezoek van haar vriendin de bloedmooie Merel, wat doet die op haar vaders verjaardag? Zakenpartner Wim noemt zoon Tobias, Boris en verbrandt tot grote woede van collega Fred een brief op de wc. Boring tot en met, Brenninkmeijer laat in het parallelle  Lotgenoten tenminste nog een vliegtuig landen.

Vervolgens mogen honderden scriptschrijvers de puinhoop gaan opruimen, tenminste dat denken zij! De eerste drie minuten zitten vol met informatie, maar er is ook veel onduidelijk. Wie is of wie zijn de hoofdrolspelers? Wat willen die? Is er ook een antagonist? Die wil dan natuurlijk iets tegenovergestelds. Wat is het genre? Er valt weinig te lachen dus een komedie is het in ieder geval zeker niet. Nee het heeft onmiskenbare soaptrekjes omdat er meerdere karakters evenredig aan de bak zijn. Bij soap veranderen de karakters niet omdat het verhaal zich voortzeult over langere tijd. Hier hebben we echter maar 24 minuten de tijd, dus dat wordt lastig. Een karakter hoeft zich overigens niet altijd te veranderen, kijk naar James Bond of een andere action hero. Die zijn aan het einde van het verhaal nog net zo als daarvoor. De verandering heeft hier betrekking op de rest van het ensemble; de wereld die is weer eens gered, of de slechterik, die zingt een toontje lager.

Hoe gaan we dit verhaal ergens heen brengen? Er moet iets gebeuren wat de plot aan het rollen brengt. Verhoeven kiest ervoor om zoon Tobias een blote tietenfoto van Merel op het prikbord te laten hangen. De film is al ruim 12 minuten onderweg,  het is inmiddels duidelijk dat het een langere film gaat worden dan 24 minuten. De foto op het prikbord heeft niet het gewenste effect. Geen moord, geen doodslag, het feestje hobbelt nog 6 minuten door. We weten inmiddels dat Nadja mogelijk niet zwanger is. Halverwege verplaatst het verhaal zich naar het kantoor van Remco en krijgen we een crisis sequentie. Het idee is dat de hoofdpersoon hier met het probleem van de film geconfronteerd wordt waarna hem/haar niets anders rest dan dit op te lossen. Het verhaal kan zich nu nog enkel in 1 richting ontwikkelen als het goed is. Remco wordt gechanteerd om het bedrijf te verkopen, want anders dan zal zijn vaderschap onthuld worden.  Remco moet nu handelen om zijn huwelijk te redden. Nergens is echter gebleken dat dit zo belangrijk voor hem is, hij zou er dus maar zo voor kunnen kiezen om het zo te laten en met Merel naar de mediterrane te vertrekken. Er is dus meer dan 1 oplossing mogelijk waardoor het weer een slechte crisisscène is.

Hierna wordt het niet veel beter, Remco gaat van bil met Merel in een zeer lelijk uitgelichte hotelsuite. Paul had alle lampen meegenomen die er waren en had die onbarmhartig op de arme acteurs gericht die daardoor een wat zombie-achtig voorkomen kregen.

 Knap is wel dat hij het voor elkaar kreeg om gratenpakhuis Gaite Jansen wat vetrimpels mee te geven. Dan geef je niet echt veel om je acteurs!

Gezocht een sympathieke hoofdrolspeler! In Verhoevens visie blijkt Steekspel echter uit enkel slechteriken en oninteressanten te bestaan. Wie gaat 'het probleem' dus oplossen? Ineke dus! Onzichtbaar tot tien minuten voor het einde waar ze in de climax van de film Nadja in haar buik steekt en daarmee het bedrog onthult. Vervolgens krijgen we nog tien minuten oninteressante afwikkeling en daarmee is Steekspel ten einde en dit is dan ook echt het allerlaatste wat ik er over zeg!

House of cards.

Binnenkort in Nederland te zien. De Amerikaanse re-make van de BBC serie house of cards. Net als in het britse origineel  gaat het over een politicus met ambitie. Frank Underwood gespeeld door Kevin Spacey is de man die aan de touwtjes trekt. Desondanks wordt hij na de verkiezing van de door hem gesteunde president gepasseerd voor de functie van minister van Buitenlandse zaken. Frank besluit dit echter niet over zijn kant te laten gaan...

Frank Underwood incasseert

Frank heeft inmiddels zijn plan getrokken!

House of cards is nu weer eens iets geheel anders dan een serie zoals The West Wing. Ten eerste, omdat producent Netflix het in 1 keer op het net plempt. De kijkers kunnen de 13 afleveringen in 1 keer downloaden en kijken. Tweedens, omdat in tegenstelling tot de gelauwerde voorganger hier niet continue de walk&talk shots gebruikt worden van opgeblazen zelfgenoegzame typen die hun leuk bedoelde dialoogjes bezigen. House of cards moet het hebben van het sublieme spel van Kevin Spacey en een goed scenario.

Deel 1 begint met de hond van de buren die wordt aangereden. Frank Underwood is snel ter plaatse. Hij richt zich tot de camera en zegt: er zijn 'twee soorten pijn, de pijn waar je sterker van wordt en zinloze pijn'. Hierop wurgt hij de hond! De toon is hiermee gezet, deze man gaat tot het uiterste! Het gegeven dat Spacey zich voortdurend tot de kijker richt en deze deelgenoot maakt van een aantal van zijn gedachten is natuurlijk een risico. Het geeft een vervreemdend effect, maar toch pakt het erg goed uit. Op cruciale momenten als de president hem iets vraagt, becommentarieert hij de vraag en geeft daarna antwoord. Door deze verhaal methode denkt de kijker dat hij door heeft welk spel er gespeeld wordt. Later blijkt dit toch weer anders te zijn. Door de methodiek van het in 1 keer beschikbaar zijn van de gehele serie kunnen de makers zich veel permitteren. Ze hoeven zich niet druk te maken om de kijker, die blijft toch wel kijken! De eerste delen ontwikkelen zich dan ook langzaam. De schrijvers nemen de tijd om te laten zien dat Frank aan het bedenken is hoe hij kan terugslaan. Frank gaat de samenwerking aan met een jonge journaliste Zoe Barnes, deze voedt hij met inside information en zet hiermee een carrousel in werking die hem uiteindelijk op de post brengt die hij ambieert.

In deel 3 moet hij op twee borden schaken, hij moet de union zien te paaien om een nieuwe onderwijs wet door het congres te krijgen, tegelijkertijd moet hij op damagecontrol in het zuiden waar een meisje zich heeft doodgereden t.g.v. een omstreden reclamezuil die hij heeft mogelijk gemaakt. Frank probeert de ouders van het overleden meisje te paaien om daarmee een rechtszaak en slechte publiciteit te voorkomen. In de kerk waar de ouders zijn houdt hij een fantastische toespraak waarin hij zegt God te haten. Hij komt er mee weg en ook alle andere problemen lost hij op. Frank is een sociopaat, die zich in de politiek arena als een vis in het water voelt. Hij manipuleert, liegt, bedriegt chanteert en moord.

Zoals in dit soort series gebruikelijk is er 1 grote verhaallijn dat is hier de weg van Frank Underwood naar het door hem geambieerde baantje en zijn er verschillende boogjes; thema's per aflevering die tegelijkertijd worden afgewerkt. In het verloop van de  serie blijken deze boogjes echter allemaal belangrijke bouwstenen te zijn voor de hoofdlijn. Niets gebeurt dus zomaar. Later zien we ook de buurman met nieuwe hond door het beeld schuiven. Vreemd is dan ook de aflevering waarin Frank wordt gehuldigd en een bibliotheek naar hem genoemd wordt. Deze aflevering voegt niets toe, toespraken, feestjes, de oude studiekameraden en het stevige doorzakken. Enige belangwekkende zou kunnen zijn de conversatie die hij met 1 van die vrienden heeft en waarbij hun speciale relatie word aangestipt. De ongemakkelijkheid zou er op kunnen duiden dat dit meer was dan een vriendschapsrelatie, wellicht is dit een lijntje dat in het tweede seizoen verder wordt uitgewerkt?

Frank krijgt natuurlijk een relatie met de jonge journaliste. Op een zeker moment becommentarieerd hij deze relatie, hij laat haar, haar vader bellen op vaderdag en heeft tijdens dit gesprek seks met haar. Hij amuseert zich met het feit dat Zoe alles aan elkaar liegt tegen haar vader. Jammer wel dat de relatie Frank/Zoe niet wat meer wordt uitgebouwd. Op een zeker moment krijgt Zoe Barnes door dat ze alleen door Frank is gebruikt. Vanaf dat moment gaat op zoek naar het waarom en wordt ze de grootste tegenstander van Frank. In het tweede seizoen, dat nu wordt opgenomen, zullen we zien tot hoever de ambitie van Frank Underwood gaat.