Alles is familie.

Alles is ellende!

Vooraf de hemel ingeschreven; Minder verhaallijnen. Meer diepgang. Een evenaring van het succes van alles is liefde. Ik zie het er niet aan af. Natuurlijk was Alles is liefde al een bagger film, Alles is familie presteert hier duidelijk onder. 

Het verhaal: de familie de Roover staat op de drempel van allerlei veranderingen. Zoon Rutmer (muziek producent) wil een hit produceren, zijn vrouw Winnie wil zwanger worden. Zoon Charlie wil niks. Vader wil ook niks, moeder wil romantiek en zwager Dick wil zijn overleden vrouw terug. Hoe boeiend kan het zijn? Niet! De film begint met beelden van de maak van een videofilmpje ter gelegenheid van de veertig jarige bruiloft van ouders Jeanette en Arend. Als het de bedoeling was om de chaotische wereld van opgefokte dertigers te schetsen dan slaagt de intro hier wonderwel in. Knullige, niet leuke dialogen en van alle urgentie ontdaan drama. Ondanks de beperking van het aantal verhaallijnen weet Kim van Kooten geen boeiende karakters neer te zetten. Aan de acteurs ligt het niet, die dachten na het lezen van het script een makkie te hebben; ze hoefden alleen zichzelf te spelen. Ik bedoel, als er in een scène waar Winnie (Carice van Houten) de therapeut uithangt, Georgina Verbaan opvalt vanwege haar acteerprestatie. Dan is het allemaal niet hoopvol. 

Het eerste uur gaat in enorm tempo, maar eigenlijk gebeurt er niks. Dan gaat moeder Jeanette eens vreemd met Wilbert Gieske en komt er eindelijk schot in het verhaal. Haar lover blijkt toch een klootzak en vervolgens gaan we over naar een scène bij een fontein waarbij we eerder al beelden uit La Dolce vita zagen; de beroemde scène in de trevi fontein.

Alles is familie pakt het op met dit shot:

Maar ok als het dan toch om te lachen is, laat haar dan als een zombie door de fontein lopen. Als er wat meer van die onzin vooraf was weggelaten dan was daar best ruimte voor geweest. Was natuurlijk cliché geweest, maar verder worden de clichés ook niet geschuwd zullen we maar zeggen.

Winnie laat zich zonder dat ze het weet insemineren met het zaad van Charlie. Ze blijkt na een uur film zwanger en moet met Charlie naar het ziekenhuis vanwege complicaties. Nu wordt het menens en blijken ze toch gevoelens voor elkaar te hebben. 

Is er nu niks positiefs over deze film te zeggen? Jawel bovenstaand shot; Winnie en Charlie zijn onderweg naar wat hij denkt; de spoedeisende hulp. Dit vind ik dan weer fantastisch! Natuurlijk had zij rechts in het shot moeten lopen en hij links, maar ok dat is een detail.

Voor de fans: Deel 3 van de 'alles reeks' komt eraan!

Lotgenoten.

Making the best of a bad situation.

Laat ik nu eens beginnen met iets aardigs te zeggen over Marleen Maathuis die mij destijds vroeg om haar tie.., sorry haar borsten van mijn blog te halen. Weg al die hits! 

Natuurlijk wist ik al in grote lijnen hoe de film lotgenoten zou zijn, we hadden de afzonderlijke delen immers al gezien en becommentarieerd. Desondanks was het bekijken van de uiteindelijke versie toch een verrassing. Marleen die de rol van Merel speelde vond ik niet de aller beste actrice, maar nu spatte ze echt van het grote doek. De magie van de cinematografie denk ik? Hoe dan ook ik denk dat ze het in zich heeft om een ster te worden.

Dat gezegd hebbende wil ik even teruggaan naar het begin. De gelegenheidsformatie van Charmène Sloof en Stephan Brenninkmeijer IO filmprodukties stapte pas in bij deel 2. Stephan speelde ook een actieve rol in de community, in eerste instantie onder een pseudoniem. Slappe hap natuurlijk,  hij was waarschijnlijk bang om door onbekend talent weggevaagd te worden? Deze angst was natuurlijk ten onrechte, want ondanks de hete adem van Maarten van Vliet, Sjoerd de Bont en de barbies van Gwen van Mossevelde was al snel duidelijk dat Stephan de beste was van het hele spul. Deel 2 werd dan ook ruimhartig gewonnen.

Het door Kim van Kooten geschreven rampscript leidde tot een deel 2 dat werd samengesteld uit een 60 tal ingezonden scripts. Ervan uitgaande dat het vanaf minuut 1 de bedoeling was om een ensemble stuk te maken moet ik nu, een jaar later, na uitvoerige bestudering van de inzendingen concluderen dat de oplossing van Paul Verhoeven en Robert Alberdingk Thijm hier recht aan doet en beter is dan alle andere inzendingen. Blijft overeind dat er naar mijn idee een ander beginscript had moeten zijn of dat Paul het helemaal open had moeten laten en het risico had moeten nemen gewoon drie scripten te kiezen en hier iets van te maken en dan maar kijken waar het schip strand.

De eerste draak;  de brief. Wim verbrandt om onduidelijke redenen een brief op het toilet. Waarschijnlijk zullen we het wel nooit weten, maar desondanks zit deze scène ook in Lotgenoten. De cocaïne scène is natuurlijk  cliché, maar wel mooi gedaan met de pupil van Lieke die ineens groot wordt. De dansen op bed scène van Paul Verhoeven naar mijn idee is volkomen nietszeggend*. Lotgenoten heeft hier een ander invulling gekozen en een seksuele spanning tussen de vriendinnen geïntroduceerd. Dit is de eerste keer dat er van het Paul/Robert script wordt afgeweken en je ziet meteen dat het interessant wordt!

Aan het einde van scriptdeel twee hangt Tobias de blote tieten foto van Merel aan het prikbord. Dit zou maar zo een goede plotpoint kunnen zijn die het ingedutte script gaat versnellen. Het is niet zo. Dan het megashot van drie minuten. De camera draait in 1 keer de dialogen op het feest. Rete moeilijk om alles in beeld te krijgen zonder dat de achterkanten van hoofden het shot afdekken. Een artistieke keuze van de regisseur die ik niet zo geslaagd vond. In de eindversie is het toch allemaal wat ingekort waardoor het sneller en mooier wordt. Ineke wordt afgeserveerd door Tobias. We zitten nu in de situatie dat alle karakters geëxposeerd zijn en we kunnen concluderen dat het allemaal vervelende personen zijn. In Lotgenoten is er vanwege het seksuele lijntje tussen de meisjes wel wat meer sympathie voor hen. Dan wordt Remco op kantoor gechanteerd door Wim, Fred en Nadja. Dit is de eerste echte versnelling in het verhaal. Lotgenoten kiest ervoor om in afwijking van het originele script Remco het gesprek te laten tapen. Remco blijft ook rustig en in control hetgeen een goede beslissing is. Het maakt Remco minder passief dan de Remco van Steekspel. Het volgende scriptdeel; het rampzalige deel 5 van Paul en robert, door de TV dokter en mij tot op het bot toe afgekraakt, voorzien in een 'obligate' bedscene van Remco en Merel. Lotgenoten lost dit geheel anders en veel origineler op. Brenninkmeijer vindt het niet aannemelijk dat hun Remco die veel ouder is dan de Remco van Paul de koffer ingaat met een meisje dat zijn kleindochter zou kunnen zijn. De dialogen van paul en Robert die ook zeldzaam slecht zijn maken het voor Brennninkmeijer makkelijk om hier het script volkomen los te laten. De scène waarin Lieke het bedrog van Merel ontdekt is één van de allerbeste van Lotgenoten en ook veel beter dan die van Paul Verhoeven*. Hierna word het originele script verder losgelaten. De warrige parkeergarage/googlemapsscene is hier logischer opgelost. 

Paul Verhoeven is inmiddels bijna finaal afgeknapt op het entertainment experience project, in DWDD worden de deelnemers aan het project nog een keer geschoffeerd door de grote meester. In scriptdeel 7 valt de ontknoping al, users zoek het maar uit! Er is nog een stemfraude met chinezen en Brenninkmeijer besluit om zijn deel 7 en 8 in één keer te maken en hierbij een eigen lijn te kiezen. Deze aanpak resulteert er in dat de karakters meer diepgang krijgen.   Nadja heeft te kampen met een groot persoonlijk drama. Wim heeft een invalide vrouw die dringend een dure medische behandeling nodig heeft. Tobias ziet zijn liefde Merel kiezen voor zijn zus, maar krijgt toch verkering met een andere vrouw. Merel blijkt als escort te werken. Fred is een gokker die een gokje teveel waagt. 

De muziek o.a. van Luuk Degen versterkt de wat beklemmende sfeer uitstekend, maar nu miste ik wel het passerende vleigtuig en het geluid van het brekende glas dat over de las heenloopt en binnenshuis anders klinkt dan buiten. De scènes van Nadja's verdriet in de auto en het gesprek op het dak van de parkeergarage zijn prachtig.

Het is een uniek gegeven dat twee films gebaseerd op grotendeels hetzelfde scenario in dezelfde maand in premiere gaan. Alleen al dit gegeven maakt het de moeite waard om beide films te gaan kijken.

Toch blijft er één ding hangen; die hoge druk reiniger? Die wordt getest om de rommel op te ruimen, snap alleen niet de aanwezigheid van de dobermann? Het beestje piept ook in blijde verwachting, of is dat van angst dat zijn maaltijd wordt weggespoeld?

*Opmerkingen over Steekspel zijn gebaseerd op datgene dat op de site van TEE te zien was.

Divorce

Het moest er toch eens van komen; een recensie van RTL's komische drama rond drie gescheiden mannen in 1 villa. De serie loopt al een tijdje en komt volgende week aan z'n einde. Het vervolg staat echter al in de steigers zodat we ook dan weer kunnen genieten van de belevenissen van Boudewijn Joris en David en hun exen en nieuwe vlammen. Elke week kijken er een kleine 2 miljoen kijkers, op zich zegt dat niks want die kijken ook naar pulp programma's als Ik hou van Holland.

Na mijn scepsis overwonnen te hebben kijk ik aflevering twaalf, de één na laatste. Nou dat valt vies tegen, meteen al. Het doet me denken aan mijn eigen studententijd, toen woonde ik ook met twee andere mannen in een huis, veel gezeik met wijven en ook nog eens weinig geld. Dan zitten de heren er nu beter bij, allemaal een goede baan, ook joris die klusjesman is heeft een goed lopend bedrijf.  Boudewijn heeft het zwaar want hij meent te moeten neuken met 1 van de andere moeders op het schoolplein. Natuurlijk komt zijn ex, Sophie daarachter, nou en? zou je zeggen. Nee, dat bijkt allemaal een stuk ingewikkelder, Sophie wil dat hij het weer uitmaakt omdat anders de kinderen daar psychische problemen mee krijgen. Lijkt mij sterk want die kinderen hebben allemaal gescheiden ouders die het schoolplein zien als een supermarkt waarin zij hun nieuwe sekspartners kunnen scoren. De manier waarop Sophie hier achter komt is ook niet echt origineel. Boudewijn heeft een hotel kamer geboekt, kort nadat hij incheckt verschijnt Sophie die ook een afspraak heeft. Zij wordt per vergissing naar de hotelkamer van boudewijn gestuurd. Natuurlijk komt op dat moment ook Katja Schuurmans, ik dacht dat dat mens nu eindelijk van de buis gerot was, haar opwachting maken.

Kortom gezeur 'ohne ende' ik snap niet hoe die 2 miljoen mensen dat elke zondag weer volhouden? Aan het einde moet Joris examen doen voorlezen. Het is namelijk zo dat hij laaggeletterd is, vraag me wel af hoe hij voorheen zijn facturen heeft gemaakt, maar dat is een detail. Joris moet ten overstaan van een grote groep belangstellenden waaronder zijn huisgenoten een tekst voorlezen. Dit vind ik een hele mooie scène verrassend genoeg. Er is aandacht voor het probleem van de vele mensen die niet of nauwelijks kunnen lezen en schrijven en hier zien we ook duidelijk de kameraadschap tussen de mannen. Joris ziet zich voor een grote uitdaging geplaatst, hij gaat die aan en mag zijn overwinningswip op de achterbank van zijn auto ondergaan.

Ik besluit nog een aflevering te kijken, aflevering 5. Verbazing, het lijkt wel of ik naar een ander programma kijk. We zien nu veel meer de mannen onder elkaar, de lege pizzadozen, voetbal het praten over seks. De dialogen zijn grappig zonder dat het overdreven wordt, had nog wel wat beter gekund maar dan hadden ze een goede scenarioschrijver moeten vragen natuurlijk. Ik moet voor het eerst echt lachen. Joris verteld tot verbijstering van de anderen dat hij alleen maar met Joyce heeft geneukt. Als hij later zijn tanden poetst hoort hij het gelach van de anderen.

Mannen, mannen!

Waarom is aflevering 5 beter dan aflevering 12? Ik heb er de theorie boeken nog eens op nageslagen en ben na ampele overwegingen tot de volgende conclusie gekomen: die wijven hebben dramatisch minder screentime gekregen. Geen Katja Schuurman, weinig Chantal Janzen een beetje Linda de Mol. Welk een verademing! Ja ik weet, de protagonisten hebben de antagonisten nodig, maar het kan ook wel een beetje minder blijkt. Boudewijn heeft bijvoorbeeld een korte maar hevige affaire met weer een moeder van het onuitputtelijke schoolplein. In aanvang lijkt het een nogal stil gereformeerd meisje dat in ieder geval niet zeurt, maar als het er uiteindelijk van komt gaan bij haar alle remmen los en blijft Boudewijn gesloopt op het bed achter.

Boudewijn checkt de gereformeerde (maar ondertussen!) moeder. Ook mooi de afstand tussen de twee.

Als ik een advies mag geven?  Breng het aandeel screentime exen terug tot 10%, dat lijkt mij goed te doen. Verbreek het contract met Katja! Doe er 25% nieuwe liefdes in, zodra die misgaan komen ze in de groep van 10% terecht en doe de rest mannen, mannen onder elkaar, gezellig!

Ik ben nu ook een fan van Divorce, Wim!

Volgens Robert

Volgens Robert vertelt het verhaal van een huisarts met een midlife crisis. Peter Blok speelt de hoofdrol in deze door Maria Goos geschreven tragikomedie. Ondanks mijn respect voor Peter Blok en Maria Goos moet ik toch stellen dat het eerder tragisch dan komisch is wat hier getoond wordt, ik heb er in ieder geval niet erg om moeten lachen.
In de eerste minuten gaat dokter Robert al pijnlijk over de schreef. Zijn vrouw Jacqueline Blom, goede actrice maar niet voor een komedie, zeurt hem aan het hoofd zoals vrouwen dat zo onnavolgbaar goed kunnen. Robert gaat door het lint en slaat de strijkplank aan barrels. Die strijkplank is natuurlijk het symbool voor een  in routine verzand huwelijk, truttig en degelijk, maar niet degelijk genoeg. Hierna geeft hij ook nog zijn vrouw een flinke oorvijg, niet grappig wel pijnlijk! Op zich een prima begin; de toon is meteen gezet. Zij flikkert hem het huis uit. Robert betrekt een steriel wit appartement tegenover aantrekkelijk buurmeisje Hannah Hoekstra die wat mij betreft de verrassing is van deze serie. Hannah lacht naar hem op een manier die aan Julia Roberts doet denken en meteen is duidelijk dat er zich tussen die twee wat gaat afspelen, waarbij ik ook vermoed dat dit de belangrijkste plotlijn gaat worden.

Hannah Hoekstra met haar stralende glimlach!

De psychiater waar Robert 'verplicht' naar toe moet fungeert als raamvertelling; Robert vertelt haar over wat is voorgevallen en we zien haar dan ook in de betreffende scène met haar opschrijfboekje. Op zich prima zo'n asynchrone vertelwijze, alleen heb ik al snel genoeg van Psychiater Lea en te vrezen valt dat we nog een hoop van haar te zien krijgen.

Ok als je braaf bent trek ik zo mijn truitje uit!

Tjitske Reidinga die Psychiater Lea speelt doet dit teveel als karikatuur, kun je als grappig uitleggen ik doe dat niet, vind haar meer een actrice in een goedkope natuurfilm die doet alsof ze gestudeerd heeft omdat de klanten daar op geilen.
Ja het is moeilijk om in slechts 30 minuten alle karakters te introduceren en het probleem of de problemen te duiden, maar Volgens Robert heeft de hoge verwachtingen nog niet weten waar te maken.